Zo leek het althans...

Ik had het gevoel dat deze hele situatie waar ik nu in zit wel een verhaal verdiend.
Ik ben net "ontsnapt" uit een relatie, die mij eigenlijk onbewust leeg zoog.
Een relatie waar ik in mijn beleving voor lief genomen werd, waarin ik naar mijn idee niets kon doen om ervoor te zorgen dat mijn partner mij niet meer als vanzelfsprekend zou zien.
Een relatie waarbij ik mijn soulmate langzaam zag veranderen in iemand anders. Zou dit betekenen dat eindelijk zijn ware aard omhoog was komen drijven, die hij continu onderdrukt had? Of zou dit betekenen dat deze lelijke egoïstische man, is wie hij eigenlijk altijd al heeft willen zijn? Of... nja ik kan nu even geen andere mogelijkheden bedenken.. Het stond mij in ieder geval niet aan... Hij wil ook niet meer terug naar de man, waar ik verliefd op geworden was; waar ik een jaar stilzwijgend naar verlangd heb, een half jaar hem uit mijn handen heb moeten zien glippen door een gevecht wat hij met zichzelf had, een jaar gelukkig mee geweest ben en een half jaar heb mee zitten kibbelen om van alles en nog wat. Het leek alsof dramaking en queen elkaar gevonden hadden... Zo leek het althans..

Never show someone you have no fears, they can suprise you and create one in 1,2,3.

Never show someone you have no fears, they can suprise you and create one in 1,2,3.

Mood; mad, alone, misunderstood, sad, not worthy and scared.

Truth or dare?

Schrijf ze op, gaf ze mij als advies. "Alle gedachten die je in je hoofd heb, schrijf ze op."
Het enige wat ik kon denken wat een onzin, hoe kan je alle gedachten die je hebt opschrijven. Als je bezig bent met de ene op te schrijven, duikt er alweer een andere op. Voorheen hielp het mij wel, gedachten kaderen. Zegt dit iets over mij, ben ik veranderd? Heb ik te veel gedachten? Ben ik bang om ermee geconfronteerd te worden door het daadwerkelijk zwart op wit te zien? Zucht... nu komen deze vragen er dus ook nog eens bij..

Vervolgens gaan mijn gedachten weer terug naar diegene die zorgde dat deze vragen op kwamen poppen. Ze wilde me alleen maar helpen, dacht ik maar. Maar in mijn hoofd scheld ik haar huid helemaal vol, omdat ze te dichtbij komt en het maar niet opgeeft. Onmogelijke liefde, die voort leeft en gevoed wordt door naïviteit. Hoe ver ik haar ook wegduw. Afstoten / Aantrekken, the story of my life.. kom op kijk nu al.. ik ben net aan het typen en mijn gedachten zijn al vier keer versprongen. Maar elke keer kom ik terug op haar! Godverdomme! Wauw eindelijk een gedachte die langere tijd aanhoudt. Godverdomme!

Flaws

Californication makes you see shit in another perspective
People always tell me how sweet i am, how i put everyone else first
Fuck that shit.. i'm a selfish bitch and a push over at some times
But hey everybody has their flaws, right?!

Typisch?!

Altijd leuk; een nachtmens zijn, terwijl je jezelf voorgenomen hebt om de volgende dag vroeg op te staan.


Ik zie het nu al voor me... het is nu half 1.. ik ben nog totaal niet moe... de wekker gaat morgenochtend om 7 uur.. terwijl ik eigenlijk niks moet.


Ik hoef niet echt naar school.. maar heb me voorgenomen om mijn plan van aanpak daar af te maken... dit omdat ik mij thuis niet kan concentreren...


Maar ik zie het nu al gebeuren... mijn wekker gaat... ik mompel wat, druk de wekker uit en draai me weer om. Vervolgens word ik wakker en hoor ik mezelf mopperen en vloeken dat het alweer 11 uur is..


Grappig eigenlijk.. ik lees dit zo terug.. en denk bij mezelf dit is best wel mijn routine... maar vervolgens doe ik er niks aan... blijf ik het opnieuw doen.. en leer ik er dus niets van..


Dom? Hardleers? Makkelijk?


Koppig!


TYPISCH?!


Stay true to who you are!

Leeg papier?!

Leeg papier?!  
Niks om te schrijven? Of te veel om te schrijven?


Ken je dat probleem?
Zoveel gedachtes hebben, zoveel dingen die spelen op het moment,
dat je ze niet kan scheiden...


Het schijnt dat opschrijven helpt...
Maar waar begin je in godsnaam?


Zoals je het nu hierboven ziet zo begint het meestal bij mij...
Heel veel vragen, waar ik vervolgens naar mijn idee geen stap mee vooruit kom... of ben ik nu toch al een stap verder?


EUREKA?!