Schrijf ze op, gaf ze mij als advies. "Alle gedachten die je in je hoofd heb, schrijf ze op."
Het enige wat ik kon denken wat een onzin, hoe kan je alle gedachten die je hebt opschrijven. Als je bezig bent met de ene op te schrijven, duikt er alweer een andere op. Voorheen hielp het mij wel, gedachten kaderen. Zegt dit iets over mij, ben ik veranderd? Heb ik te veel gedachten? Ben ik bang om ermee geconfronteerd te worden door het daadwerkelijk zwart op wit te zien? Zucht... nu komen deze vragen er dus ook nog eens bij..
Vervolgens gaan mijn gedachten weer terug naar diegene die zorgde dat deze vragen op kwamen poppen. Ze wilde me alleen maar helpen, dacht ik maar. Maar in mijn hoofd scheld ik haar huid helemaal vol, omdat ze te dichtbij komt en het maar niet opgeeft. Onmogelijke liefde, die voort leeft en gevoed wordt door naïviteit. Hoe ver ik haar ook wegduw. Afstoten / Aantrekken, the story of my life.. kom op kijk nu al.. ik ben net aan het typen en mijn gedachten zijn al vier keer versprongen. Maar elke keer kom ik terug op haar! Godverdomme! Wauw eindelijk een gedachte die langere tijd aanhoudt. Godverdomme!
