Ik had het gevoel dat deze hele situatie waar ik nu in zit wel een verhaal verdiend.
Ik ben net "ontsnapt" uit een relatie, die mij eigenlijk onbewust leeg zoog.
Een relatie waar ik in mijn beleving voor lief genomen werd, waarin ik naar mijn idee niets kon doen om ervoor te zorgen dat mijn partner mij niet meer als vanzelfsprekend zou zien.
Een relatie waarbij ik mijn soulmate langzaam zag veranderen in iemand anders. Zou dit betekenen dat eindelijk zijn ware aard omhoog was komen drijven, die hij continu onderdrukt had? Of zou dit betekenen dat deze lelijke egoïstische man, is wie hij eigenlijk altijd al heeft willen zijn? Of... nja ik kan nu even geen andere mogelijkheden bedenken.. Het stond mij in ieder geval niet aan... Hij wil ook niet meer terug naar de man, waar ik verliefd op geworden was; waar ik een jaar stilzwijgend naar verlangd heb, een half jaar hem uit mijn handen heb moeten zien glippen door een gevecht wat hij met zichzelf had, een jaar gelukkig mee geweest ben en een half jaar heb mee zitten kibbelen om van alles en nog wat. Het leek alsof dramaking en queen elkaar gevonden hadden... Zo leek het althans..
